دانلود پرسشنامه دلزدگی زناشویی (CBM)

توضیحات

مقیاس دلزدگی زناشویی (CBM) یکی از ابزارهای شناختی-رفتاری است که برای اندازه‌گیری میزان دلزدگی و بی‌رضایتی در زوجین استفاده می‌شود. این مقیاس توسط دکتر کریستینی و همکارانش در سال ۱۹۹۶ توسعه داده شد.

این مقیاس شامل ۳۲ سوال است که به ۴ زمینه‌ی مختلف مربوط می‌شود: ارتباطات، تعاملات جنسی، اعتماد به همدیگر و رفتارهای روزمره. هر سوال به شکل یک ادعایی در مورد رابطه‌ی زوجین مطرح می‌شود و افراد باید به آن پاسخ دهند که در چه میزان با این ادعا موافقند.

امتیازهای مختلفی برای هر سوال در نظر گرفته می‌شود و نهایتاً امتیازهای کلی زوجین محاسبه شده و از طریق بررسی رنج‌های طبیعی میزان دلزدگی زناشویی آنها تعیین می‌شود. در کل، امتیاز کمتر از ۴۰ به معنی رابطه‌ی سالم است و امتیاز بیشتر از ۸۰ نشان دهنده‌ی رابطه‌ی بسیار نامطلوب است.

استفاده از مقیاس دلزدگی زناشویی CBM برای تشخیص و درمان مشکلات زوجین مورد استفاده قرار می‌گیرد. این مقیاس به عنوان یکی از ابزارهای معتبر برای اندازه‌گیری دلزدگی زناشویی در بسیاری از مطالعات پژوهشی نیز به کار گرفته می‌شود.

خستگی جسمی (مثلا احساس خستگی، سستی و داشتن اختلالات خواب) در دلزدگی زناشویی

خستگی جسمی، احساس خستگی، سستی و داشتن اختلالات خواب می‌تواند یکی از علائم دلزدگی زناشویی باشد. زوجینی که در رابطه‌ی نامناسب یا ناکاملی قرار دارند، ممکن است به دلایل مختلفی مانند بی‌رضایتی جنسی، نبود ارتباط عاطفی قوی، عدم تفهیم و تفاهم متقابل و… احساس خستگی و سستی کنند. این احساسات می‌تواند توانایی زوجین در تفکر و انجام کارهای روزمره را کاهش داده و باعث افزایش دلزدگی و بی‌رضایتی در زندگی زناشویی آنها شود.

همچنین، اختلالات خواب هم می‌تواند یکی از عواملی باشد که در دلزدگی زناشویی تأثیرگذار است. برای مثال، ممکن است زوجین به دلیل بحران‌های زندگی، مشکلات مالی، کاری و… در شرایطی قرار داشته باشند که باعث بروز اضطراب و استرس شده و در نتیجه باعث اختلال در خواب شوند. این اختلال در خواب می‌تواند باعث کاهش توانایی زوجین در ارتباط با یکدیگر و حل مشکلات در رابطه‌ی آنها شود و در نتیجه باعث افزایش دلزدگی زناشویی شود.

بنابراین، خستگی جسمی، احساس خستگی و سستی و اختلالات خواب می‌تواند یکی از نشانه‌های دلزدگی زناشویی باشد و برای رفع این مشکلات، لازم است که زوجین با هم در مورد مشکلاتشان صحبت کنند و به دنبال راهکارهایی برای حل مشکلاتشان باشند.

از پا افتادن عاطفی (احساس افسردگی، ناامیدي، در دام افتادن)  در دلزدگی زناشویی

از پا افتادن عاطفی می‌تواند یکی از نشانه‌های دلزدگی زناشویی باشد. زوجینی که در رابطه‌ی نامناسب و ناموفقی قرار دارند، ممکن است به دلایل مختلفی مانند عدم تفهیم و تفاهم، بی‌رضایتی جنسی، کاستی‌های عاطفی، عدم احترام و تقدیر، احساس تنهایی و بی‌اعتمادی و… احساس افسردگی، ناامیدی و دردام افتادن کنند. این احساسات ممکن است باعث کاهش انگیزه و انرژی زوجین برای ارتباط با یکدیگر و به دنبال هدف‌های مشترک شده و در نتیجه باعث دلزدگی زناشویی شود.

از پا افتادن عاطفی ممکن است باعث کاهش توانایی زوجین در تفکر و انجام کارهای روزمره شود و باعث افزایش بی‌رضایتی در زندگی زناشویی آنها شود. این احساسات ممکن است در برخی موارد باعث شکست رابطه و جدایی زوجین از هم شود.

برای رفع این مشکلات، لازم است که زوجین با هم در مورد مشکلاتشان صحبت کنند و به دنبال راهکارهایی برای حل مشکلاتشان باشند. همچنین، مشاوره زناشویی ممکن است به زوجین کمک کند تا مشکلاتشان را بهبود بخشند و رابطه‌ی خود را بهبود دهند. در برخی موارد، نیاز به درمان دارویی یا درمان روانشناختی نیز مطرح می‌شود که در این صورت، می‌تواند به بهبود علائم از پا افتادن عاطفی کمک کند.

از پا افتادن روانی (مثل احساس بی ارزشی، سرخوردگی و خشم به همسر) در دلزدگی زناشویی

از پا افتادن روانی می‌تواند یکی از نشانه‌های دلزدگی زناشویی باشد. در رابطه‌های ناموفق، زوجین ممکن است به دلایل مختلفی مانند عدم تفهیم و تفاهم، بی‌رضایتی جنسی، کاستی‌های عاطفی، عدم احترام و تقدیر، احساس تنهایی و بی‌اعتمادی و… احساس بی‌ارزشی، سرخوردگی و خشم به همسر داشته باشند. این احساسات ممکن است باعث کاهش انگیزه و انرژی زوجین برای ارتباط با یکدیگر و به دنبال هدف‌های مشترک شده و در نتیجه باعث دلزدگی زناشویی شود.

از پا افتادن روانی ممکن است باعث کاهش توانایی زوجین در تفکر و انجام کارهای روزمره شود و باعث افزایش بی‌رضایتی در زندگی زناشویی آنها شود. این احساسات ممکن است در برخی موارد باعث شکست رابطه و جدایی زوجین از هم شود.

برای رفع این مشکلات، لازم است که زوجین با هم در مورد مشکلاتشان صحبت کنند و به دنبال راهکارهایی برای حل مشکلاتشان باشند. همچنین، مشاوره زناشویی ممکن است به زوجین کمک کند تا مشکلاتشان را بهبود بخشند و رابطه‌ی خود را بهبود دهند. در برخی موارد، نیاز به درمان دارویی یا درمان روانشناختی نیز مطرح می‌شود که در این صورت، می‌تواند به بهبود علائم از پا افتادن روانی کمک کند.