پروپوزال کارشناسی ارشد حقوق بین الملل با پایان نامه

توضیحات

پروپوزال کارشناسی ارشد حقوق بین الملل با پایان نامه

بررسی تطبیقی موانع شناسایی و اجرای آرای داوری تجاری خارجی در کنوانسیون 1958 نیویورک و قانون داوری تجاری بین المللی ایران

موانع شناسایی واجرای آرای داوری تجاری خارجی

در شناسایی و اجرای آرای داوری تجاری خارجی می‌توان به موانع زیر اشاره کرد:

عدم اجرای آرای داوری: یکی از موانع اصلی اجرای آرای داوری، عدم احترام به آنهاست. در برخی کشورها، اجرای آرای داوری ممکن است با مشکلاتی همراه باشد و حکومت به طور کلی ممکن است با اجرای آرا داوری مخالفت کند.

مشکلات مربوط به اجرای آرا در خارج از کشور: برخی از مشکلات مربوط به اجرای آرا داوری، شامل مشکلاتی مانند تفاوت در قوانین و مقررات در کشورهای مختلف، مشکلات مالی و ارزی، نیاز به رفتار با یک رویه قضایی خارج از کشور و غیره می‌باشد.

مشکلات مربوط به شناسایی و اجرای داوری: شناسایی و اجرای آرای داوری در برخی کشورها به دلیل نقصان در زیرساخت‌های حقوقی و قضایی مشکل است. همچنین، نبود یک نظام داوری قوی و قابل اطمینان نیز می‌تواند مانعی در اجرای آرای داوری باشد.

اعتراض به آرای داوری: در بعضی موارد، طرفین می‌توانند به دلیل تفاوت در دیدگاه‌های حقوقی و قانونی اعتراض کنند و به همین دلیل اجرای آرای داوری را تاخیر بیافریند.

محدودیت‌های مالی و ارزی: برخی از کشورها محدودیت‌هایی را برای انتقال وجه به دیگر کشورها اعمال کرده‌اند که ممکن است باعث مشکل در اجرای آرای داوری شوند.

کنوانسیون 1958 نیویورک و قانون داوری تجاری بین المللی ایران

کنوانسیون 1958 نیویورک یا کنوانسیون شناوری نیویورک درباره شناسایی و اجرای صورت‌های داوری خارجی است. این کنوانسیون در تعیین صلاحیت داوری، تشکیل داوری، اجرای صورت‌های داوری و شناسایی و اجرای آرای داوری در سراسر جهان به کار می‌رود.

به عنوان یکی از کشورهای عضو کنوانسیون نیویورک، ایران نیز به طور رسمی قانون داوری تجاری بین‌المللی را به عنوان قانون داخلی خود تصویب کرده است. این قانون در سال 1382 به تصویب رسید و به منظور تسهیل در صورت‌های داوری تجاری بین‌المللی و تحقق عدالت در این امور اجرا می‌شود.

قانون داوری تجاری بین المللی ایران، بر اساس مفاد کنوانسیون نیویورک و با رعایت نظام بین المللی داوری، قواعد و رویه‌های لازم برای تشکیل داوری، اجرای صورت‌های داوری و شناسایی و اجرای آرای داوری تجاری خارجی در ایران را تعریف می‌کند.

این قانون شامل مفادی است که به داوری تجاری بین‌المللی کمک می‌کند و مانع از ورود به شرایط بحرانی در صورت‌های تجاری بین‌المللی می‌شود.

در کل، با توجه به تصویب قانون داوری تجاری بین المللی در ایران، این کشور توانایی اجرای آرا داوری تجاری خارجی را داراست و قابلیت حل و فصل اختلافات تجاری بین‌المللی را با استفاده از این قانون و کنوانسیون نیویورک فراهم می‌کند.

بررسی تطبیقی موانع شناسایی و اجرای آرای داوری تجاری خارجی در کنوانسیون 1958 نیویورک و قانون داوری تجاری بین المللی ایران

در کنوانسیون 1958 نیویورک و قانون داوری تجاری بین المللی ایران، موانع شناسایی و اجرای آرای داوری تجاری خارجی بررسی شده‌اند. در ادامه به بررسی تطبیقی این موانع در دو مستند اشاره می‌شود:

موانع شناسایی و اجرای آرای داوری تجاری خارجی در کنوانسیون 1958 نیویورک:

عدم اجرای آرای داوری: کنوانسیون نیویورک اجرای آرای داوری را الزامی می‌کند و دولت‌ها را ملزم به اجرای آرا داوری می‌کند. اگرچه اجرای آرای داوری در برخی کشورها ممکن است با مشکلاتی همراه باشد، اما این کنوانسیون به عنوان یک ابزار برای اجرای آرا داوری بسیار مؤثر است.

مشکلات مربوط به اجرای آرا در خارج از کشور: کنوانسیون نیویورک به ویژه در مفاد مربوط به شناسایی و اجرای آرای داوری در سراسر جهان، مقرراتی را تعیین کرده است که به حل مشکلات مربوط به اجرای آرای داوری خارج از کشور کمک می‌کند.

مشکلات مربوط به شناسایی و اجرای داوری: کنوانسیون نیویورک نظم داوری بین‌المللی را تنظیم می‌کند و شناسایی و اجرای آرای داوری تجاری خارجی را به صورت دقیق تعریف می‌کند.

اعتراض به آرای داوری: کنوانسیون نیویورک به صورت دقیقی به تعریف اعتراض به آرای داوری پرداخته است و اجرای آرای داوری را مستلزم رعایت قواعد دقیقی کرده است