دانلود پیشینه تحقیق و مبانی نظری راهبردهای یادگیری خودتنظیمی

توضیحات

دانلود پیشینه تحقیق و مبانی نظری راهبردهای یادگیری خودتنظیمی

مبانی نظری راهبردهای یادگیری خودتنظیمی

Self-Regulated Learning Theory (نظریه خودتنظیمی یادگیری)

Goal Setting Theory (نظریه هدف گذاری)

Selection Theory (نظریه انتخاب)

Self-Control Theory (نظریه خودکنترل)

Self-Efficacy Theory (نظریه اعتماد به نفس)

Self-Reflection Theory (نظریه خودشناسی)

Emotion Regulation Theory (نظریه تنظیم هیجانات)

Cognitive Load Theory (نظریه بارشناختی)

مبانی نظری راهبردهای یادگیری خودتنظیمی

راهبردهای یادگیری خودتنظیمی، شیوه‌هایی هستند که فرد در آن به صورت فعال و آگاهانه برای یادگیری به کار می‌برد. این راهبردها می‌توانند برای یادگیری هر مهارتی از جمله زبان، ریاضیات، علوم و غیره استفاده شوند. مبانی نظری راهبردهای یادگیری خودتنظیمی عبارتند از:

۱- نظریه یادگیری شناختی: این نظریه بر این اساس است که یادگیری فرد با بکارگیری فرآیندهای شناختی اتفاق می‌افتد. بر این اساس، راهبردهای یادگیری خودتنظیمی به فرد کمک می‌کنند تا فرآیندهای شناختی خود را بهبود بخشد و از آن‌ها برای یادگیری بهتر استفاده کند.

۲- نظریه یادگیری اجتماعی: این نظریه بر این اساس است که یادگیری فرد با تعامل با دیگران و تجربه‌های اجتماعی اتفاق می‌افتد. راهبردهای یادگیری خودتنظیمی با این نظریه همخوانی دارند زیرا فرد می‌تواند با تعامل با دیگران، نظرات و ایده‌های جدید را دریافت کند و از آن‌ها برای یادگیری بهره‌مند شود.

۳- نظریه یادگیری مبتنی بر مشارکت فعال: این نظریه بر این اساس است که فرد برای یادگیری باید به صورت فعال در فرآیند یادگیری شرکت کند. راهبردهای یادگیری خودتنظیمی با این نظریه همخوانی دارند زیرا فرد در این روش، به صورت فعال و آگاهانه در فرآیند یادگیری شرکت می‌کند.

راهبردهای یادگیری خودتنظیمی، به عنوان یکی از مهمترین و پرکاربردترین موضوعات در حوزه یادگیری، از مبانی نظری و تحقیقات زیادی برخوردار است. در ادامه به برخی از این مبانی نظری اشاره خواهیم کرد:

۱- نظریه یادگیری شناختی: این نظریه بر این اصل تأکید دارد که فرد در حین یادگیری، با استفاده از راهبردهای خودتنظیمی، توانایی های شناختی خود را تقویت می کند و می تواند به بهبود فرایند یادگیری خود برسد.

۲- نظریه تنظیم هیجانی: این نظریه بر این اصل تأکید دارد که توانایی کنترل هیجان، یکی از عوامل اساسی در رسیدن به موفقیت در یادگیری است. با استفاده از راهبردهای خودتنظیمی، فرد می تواند هیجانات خود را مدیریت کند و از تأثیر منفی آن بر روی یادگیری خود جلوگیری کند.

۳- نظریه خوداثربخشی: این نظریه بر این اصل تأکید دارد که با افزایش اعتماد به نفس و اعتماد به توانایی خود، فرد می تواند در یادگیری بهتر و مؤثرتر عمل کند. با استفاده از راهبردهای خودتنظیمی، فرد می تواند این اعتماد به نفس را تقویت کرده و به بهبود عملکرد خود در یادگیری برسد.

۴- نظریه پردازش اطلاعات: این نظریه بر این اصل تأکید دارد که فرایند یادگیری، از پردازش اطلاعات و تعامل با آنها برای ساختاردهی و ذخیره سازی آنها در حافظه استفاده می کند.

پیشینه تحقیق درباره راهبردهای یادگیری خودتنظیمی

پیشینه تحقیق درباره راهبردهای یادگیری خودتنظیمی به عنوان یک حوزه پژوهشی گسترده و متنوع در دهه‌های گذشته پدید آمده است. در ابتدا، تحقیقات در این حوزه، تمرکز بر روی مطالعه نحوه تأثیرگذاری این راهبردها بر عملکرد تحصیلی و بهبود کیفیت یادگیری داشت.

پس از آن، تحقیقات گسترده‌تری در حوزه راهبردهای خودتنظیمی آغاز شد که در آن به مطالعه مفاهیمی مانند اعتماد به نفس، هدف‌گذاری، خودشناسی، تنظیم هیجانی و خودکنترل پرداخته شد.

بیشتر تحقیقات انجام شده در این حوزه، به بررسی نقش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی در عملکرد تحصیلی، کیفیت یادگیری و موفقیت تحصیلی دانش‌آموزان، دانشجویان و افراد دیگر می‌پردازند. همچنین، تحقیقات بر روی نحوه‌ی آموزش و پرورش این راهبردها نیز انجام شده است.

تحقیقات بیشتر در این حوزه به بررسی رابطه بین راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و سایر متغیرهای روان‌شناختی و اجتماعی همچون اعتماد به نفس، تنظیم هیجانات، خودکنترل، خودشناسی و … پرداخته‌اند. همچنین، در چند سال اخیر، تلاش برای ارتباط این راهبردها با فناوری‌های جدید یادگیری و آموزشی نیز در حال انجام است.