دانلود پرسشنامه طرحواره های هیجانی لیهی

Description

پرسشنامه طرحواره های هیجانی لیهی

پرسشنامه طرحواره‌های هیجانی لیهی (LEAS) یکی از ابزارهای ارزیابی روان‌شناختی است که برای اندازه‌گیری توانایی فرد در تشخیص و توصیف هیجانات و طرحواره‌های هیجانی به کار می‌رود. این پرسشنامه در سال ۱۹۸۷ توسط یک گروه از روان‌شناسان به رهبری جان لیهی طراحی شده است.

پرسشنامه LEAS شامل ۲۰ سناریو است که هر کدام از آن‌ها شامل یک رویداد یا شرحی است که حول آن یک هیجان به وجود می‌آید. پاسخ دهندگان باید هیجانات مختلفی که در هر سناریو ایجاد می‌شود را شناسایی کرده و آن‌ها را با استفاده از یک مقیاس ۱۱ گانه (که شامل ۱۱ ابرهیجان از جمله علاقه، خشم، خوف، شادی، افتخار، اعتماد به نفس، شگفتی و …) توصیف کنند.

نتایج پرسشنامه LEAS می‌تواند نشان دهنده توانایی فرد در تشخیص و توصیف هیجانات و همچنین توانایی او در فهم و درک احساسات و طرحواره‌های هیجانی دیگران باشد. برای تشخیص و درمان اختلالات روانی مختلف از جمله اختلالات شخصیتی، افسردگی، اضطراب و … نیز ممکن است از این پرسشنامه استفاده شود.

در کل، پرسشنامه LEAS یکی از ابزارهای مفید در ارزیابی هیجانات و طرحواره‌های هیجانی فرد است که می‌تواند در مطالعات روان‌شناختی و بالینی به عنوان یک ابزار مفید مورد استفاده قرار گیرد.

بی اعتمادی و طرحواره های هیجانی

بی‌اعتمادی به دیگران و توانایی برقراری ارتباط مؤثر با آن‌ها یکی از علائم طرحواره‌های هیجانی نامناسب است. طرحواره‌های هیجانی نامناسب می‌توانند در بسیاری از جوامع و فرهنگ‌ها شایع باشند، اما در سطح بالایی در افرادی که از اختلالات روانی رنج می‌برند، مشاهده می‌شوند.

طرحواره‌های هیجانی نامناسب یا مشکلات طرحواره‌ای هیجانی در افراد، عمدتاً در دوران کودکی و نوجوانی شکل می‌گیرند و ممکن است بدون درمان، به مشکلات روانی و اختلالات شخصیتی منجر شوند. این طرحواره‌ها می‌توانند از طریق تجربیات کودکی شکل گرفته و به تدریج در طول زندگی تثبیت شوند. در مواردی، می‌توانند به علت تجربیات نامطلوب در رابطه با دیگران و هیجانات ناگفتنی به وجود آیند.

بی‌اعتمادی و ترس از بی‌ثباتی در روابط با دیگران می‌تواند مانع از ایجاد روابط موثر و پایدار شود و ممکن است باعث ایجاد رفتارهای اجتنابی و انزوا در فرد شود. بنابراین، افزایش اعتماد به نفس و توانایی برقراری ارتباط مؤثر با دیگران، می‌تواند برای افرادی که از بی‌اعتمادی و طرحواره‌های هیجانی نامناسب رنج می‌برند، بسیار مفید باشد. درمان‌های مختلفی مانند مشاوره، روان‌درمانی و درمان‌های دارویی نیز ممکن است برای بهبود این مشکلات مورد استفاده قرار گیرند.

عدم درک و طرحواره های هیجانی

طرحواره‌های هیجانی نامناسب و عدم درک هیجانات می‌توانند در بسیاری از افراد از جمله افرادی که از اختلالات روانی رنج می‌برند، مشاهده شوند. عدم درک هیجانات می‌تواند به دلیل تجربیات نامطلوب در گذشته یا اختلالات شخصیتی در فرد شکل گرفته باشد.

افرادی که از طرحواره‌های هیجانی نامناسب رنج می‌برند، ممکن است به دلیل ناتوانی در درک و تعامل با هیجانات خود و دیگران، با مشکلاتی در روابط خود مواجه شوند. این افراد معمولاً با مشکلاتی مانند ناتوانی در برقراری روابط عاطفی مؤثر، روابط کاری و اجتماعی و ایجاد رفتارهای نامطلوب در برخورد با دیگران مواجه می‌شوند. به عنوان مثال، در برخی موارد، افراد ممکن است به دلیل طرحواره‌های هیجانی خود، به طور ناخودآگاه از برخی احساسات خود و دیگران نادیده بگیرند و در نتیجه با مشکلاتی مانند عدم احترام به دیگران، نادیده گرفتن نیازهای آنان و کمبود تعامل مواجه شوند.

برای بهبود این مشکلات، افزایش درک هیجانی و توانایی در تعامل با هیجانات می‌تواند مفید باشد. این شامل آگاهی از احساسات و توانایی در بیان آن‌ها، توانایی در تشخیص احساسات دیگران و ارتباط برقرار کردن با آن‌ها می‌شود. مشاوره و درمان‌های روان‌شناختی نیز می‌تواند برای بهبود طرحواره‌های هیجانی و عدم درک هیجانات مفید باشند.

احساس گناه و طرحواره های هیجانی

طرحواره‌های هیجانی نامناسب می‌توانند منجر به احساس گناه در افراد شوند. به عنوان مثال، افرادی که در کودکی با تجربه تنبیه و سخت گیری شدید مواجه شده‌اند، ممکن است به دلیل تجربه شدن احساس گناه در اوایل زندگی، در طرحواره‌های هیجانی خود، احساس بیش از حد گناهکاری داشته باشند. به علاوه، تجربه‌های نامطلوب دیگر در گذشته، مانند تجربه فشارهای اجتماعی، روابط ناکارآمد و تجربه انزوا، نیز می‌توانند باعث افزایش احساس گناه در طرحواره‌های هیجانی فرد شوند.

احساس گناه ممکن است در افراد باعث شود که در برخورد با دیگران، ویا در روابط خود احساس ناکامی و عدم ارزشیابی داشته باشند و باعث تضعیف رابطه‌هایشان شوند. این افراد ممکن است به دلیل طرحواره‌های هیجانی خود، از برخی احساسات خود نادیده بگیرند و بدون داشتن تعادل در تعامل با هیجانات خود و دیگران، با مشکلاتی مانند افسردگی، اضطراب و مشکلات روانی دیگر مواجه شوند.

درمان‌های روان‌شناختی، بهبود طرحواره‌های هیجانی و کاهش احساس گناه می‌تواند مفید باشد. بهبود توانایی در درک هیجانات، آگاهی از تأثیرات احساس گناه بر روابط خود، و آموزش مهارت‌های موثر در تعامل با هیجانات می‌تواند به کاهش احساس گناه و بهبود روابط فردی کمک کند.